Zes dagen in de wildernis van Vålådalen
Het begon met een kaart op tafel en een droom van een mooie hike in de zomervakantie 2025: zes dagen door de ongerepte natuur van Vålådalen. Dit gebied, verscholen in Jämtland, centraal Zweden, is een plek waar de natuur nog de baas is. Geen drukte, geen toeristische paden – alleen bergen, bossen, rivieren en stilte. Het Vålådalens natuurreservaat, ruim 1.180 km² groot, is een landschap dat door de laatste ijstijd is gevormd: kale bergtoppen, uitgestrekte valleien, moerassen en dichte sparrenbossen. Hier leven rendieren, elanden en zelfs zeldzame dieren zoals de veelvraat en poolvos. Wij wilden dat ervaren. Het gevoel van vrijheid, van zelfredzaamheid. Zes dagen lang, van 12 tot 18 september, met alles wat we nodig hadden op onze rug. Weinig mensen tegenkomen, drinken uit beekjes, navigeren met kaart en kompas. En ja, ook een beetje overleven.
Voor zo’n tocht is voorbereiding geen luxe, maar noodzaak. We begonnen met een risicoanalyse: noodnummers genoteerd, de dichtstbijzijnde noodhutten op de kaart gezet, en een plan B voor als het weer omsloeg. We berekenden onze dagafstanden – gemiddeld 10 km door zwaar terrein – en stelden een voedselplan op: precies genoeg voor elke dag, plus een kleine reserve.
De route tekenden we uit op de kaart, met ruimte om af te wijken. Want tijdens een hike is niets voorspelbaar. Rivieren kunnen gezwollen zijn, het weer kan omslaan. Maar dat is juist de charme. Met een stevige tent, warme slaapzak en een waterfilter in de rugzak voelden we ons klaar voor het avontuur.
De eerste stappen voelden als een ontsnapping. Het pad slingerde door bossen vol leven, waar mierenhopen getuigen van een gezond ecosysteem. Soms liepen we over smalle houten plankjes door moerassen, balancerend boven het drassige landschap. Dan weer klommen we naar open bergplateaus, waar de wind vrij spel had en de uitzichten eindeloos waren.
Elke dag bracht iets nieuws: hangbruggen over kolkende rivieren, regenbogen na korte buien, en ’s avonds zonsondergangen die de lucht in vuur zetten. We zagen beverburchten, volgden dierensporen en stonden oog in oog met rendieren. Soms graasden ze op een paar meter afstand, we voelden ons te gast in hun wereld. En dan die elanden – imposant!
Het was september, maar in de bergen zakte de temperatuur soms tot het vriespunt. Eén nacht zal ik nooit vergeten: een storm met harde wind joeg ons uit onze slaap. We lagen in onze Hilleberg-tent, dankbaar voor zijn stevigheid, maar toch stonden we midden in de nacht buiten, bang dat hij het niet zou houden. Uiteindelijk hield hij stand. De volgende ochtend ontbeten we in een noodhut, warm en opgelucht.
Water haalden we uit beekjes, gefilterd voor de zekerheid. ’s Avonds kookten we eenvoudige maaltijden, luisterden naar de stilte en keken naar de sterren. Geen haast, geen afleiding – alleen wij en de natuur.
Zes dagen in Vålådalen was meer dan een hike. Het was een reis terug naar de essentie: leven met wat je draagt, vertrouwen op je eigen keuzes, en genieten van de schoonheid om je heen. Voor wie avontuur zoekt, rust wil vinden en niet bang is voor een uitdaging: Vålådalen is een aanrader.
